CEVDET AKBURU "SİTEMİZE HOŞGELDİNİZ" - HAYATIMA YÖNVEVEREN VE IŞIK TUTAN HADİSELER

HAYATIMA YÖNVEREN HAYIRLI HADİSELER

*1.) Sene 1990-1992, Ankara Ulucanlar semtinde Hızır (as) ile yüzyüze görüştüm. Rabb'ime sonsuz şükürler.

HIZIR (A.S)'IN ŞEREFLİ VE ONURLU ZİYARETİ

OLAYIN YAŞANDIĞI YER VE ZAMAN: 1990-1992 ANKARA ULUCANLAR SAMANPAZARI MEVKİ

Ben 1990 ve 1992 yılları arasında Ankara'da yaşadığım dönemlerde yani liseden mezun olduğum döneme rastlar ki, bu yaşadıklarım hayatımın en güzel ve en gizemli olayıdır...

Ankara Natoyolu semtinde Satı Halam vesilesiyle tanışmış olduğum Sultan Ana isminde, itikatlı ve güzel yürekli bir insanın bana hediye etmiş olduğu mübarek Veysel Karâni Hazretleri'nin hayat hikayesi ve yaşayışı ile ilgili bir kitabı okumam esnasında gerçekleşmiştir.

Ankara Ulucanlar Samanpazarı mevkinde daha önceden çalışmış olduğum işyerinden Çetin Muhasebe, Ahmet Çetin'in mükellefiyken, muhasebe ofisi Kızılay Onur İşhanı'ndan tanışmış olduğum mükellefimiz olan bir şahsın teklifi ile az önce bahsettiğim mevkide beyaz eşya mağazasında işe başladım.

Bu esnaf yani benim patronlar aynı zamanda Ulucanlar'da demir ve profil (cam ve balkon demirleri gibi) işleri yapıyorlardı. AZİM İŞLER Haluk Unaldı ve kardeşlerine ait bir işyeriydi. Diğer bir işyerleri ise İskitler Caddesi üzerindeydi.
Bir sabah gidip işyerini açtığım gün, saat hatırladığım kadarıyla sabah saatlerinde 8 ile 9 saatleri arasında beyazeşya dükkanın en arka tarafında, bu dükkanın şekli ise, ortama 6 m. genişliginde ve 10 -15 m. uzunluğunda dar ve uzun sayılabilecek bir dükkandı.

En arka tarafta masamda oturmuş ve Veysel Karani Hazretleri'nin hayatını gözyaşı içersinde okurken ve duygularımın doruk noktasına ulaştığı bir anda başımı kaldırıp dükkanın giriş kapısına baktığım bir anda elinde 2 m. civarında ucu çatallı asâsı (değnek-baston) olan orta yaşlarda (60-70 yaşlarında) birisi vardı. Asâsındaki çatalın düz olan uç kısmı bir el genişliğinden biraz daha uzunca, hemen alttaki kısa çatalı ise başparmak uzunluğundaydı. Asâsında Arapça harflerle yazılı yazılar vardı. O zaman Arap harflerini henüz okumayı bilmiyordum. Ondan sonra bende bir KURÂN sevdası ve Arapça öğrenme hevesi oluştu. Ve çok şükür o murada erdim ve çok uzun zamandır KURÂN'ı Arapça olarak okuyorum.

Karşımda beyaz sakallı orta boylu 1.75 cm, nur yüzlü, yüzü buğday renginde, ne asık süratlı ne güler yüzlü, çok ciddi ama kızgın bir hali olmayan mütevazi görünümlü bir zât ve üzerindeki kıyafet ne yeniydi ne de eski. Başında da sadece hacı tacına benzer bir tacı vardı. Dükkana girmek üzere olduğunu farkettim. Ben mübarek Veysel Karâni Hazretleri'nin hayatıyla ilgili kitabı masanın üstüne koymuş öylece okuyordum. Karşıdan gelen bir kişinin 10 -15 m.'lik bir mesafeden kimin kitabını ya da neyi okuduğumu anlaması normalde mümkün değildi. Çünkü kitabın arkası gözükmüyordu. Masanın üzerine koymuş ve o vaziyette okuyordum. O mübarek zât bana ta kapı girişinden seslendi;
-"Sakın o mübarek zâtın yolunu hayatın boyunca terketme" dedi. Ben birden şaşırıp neye uğradığımı anlayamadım. Ben de o mübarek zãta kimin yolunu diye sordum? O da şimdi elinde okuduğun mübarek zâtın yolunu diye karşılık verince iyice şaşırdım.

Ben kitabı kapatmakla meşgulken ansızın 3-5 saniye içinde yanıma geldiğini farkettim. Çok şoktaydım ve sanki kendimi rüya görüyormuş gibi sanmaya başladım. Ama o anı yüzyůze birebir yaşıyordum. Tüm gizemiyle ve sırlarıya. Yanıma gelir gelmez bana ilk söylediği şey cebinde kaç lira paran var diye sordu? Ben de o şok halinin verdiği şaşkınlıkla ve üzerindeki kıyafetinin de eski denilebilecek bir halde olması nedeniyle dilenci diye düşündüm. Ve kararsız kaldım cevaplamak istemedim. Tekrar sordu; "Kaç liran var" diye? İçime şeytan vesvese verdi, bu bir dilenci, seni kandırıp cebindeki paranı almak istiyor diye. Bir an şeytana uydum ve cebimdeki paranın yarısını söyledim. Geçmiş zaman için 15 lira diye hatırlıyorum, ben 7.5 - 8 lira dedim. O da direk bana cevap verdi.
-"Neden bana yalan söyledin senin cebinde 15 liran var ya" dedi.
-"Paranın hepsini istesem bana verir misin" dedi? Ben de veririm ama kendime eve gitmek için yolparası ayırmam lazım dedim. Ben öyle deyince tebessüm etti. "Sen sen ol, ne kadar zorda kalırsan kal yalan söyleme. Bak hemen şeytanın tuzağına düşüp, hizmetine giriverdin" dedi. Sonra o mübarek zât bana bazı şeyler anlattı.
-"Annen rahmetli ölmeden önce sana adak adamış ve kesmeden ölmüş ve vaadini yerine getirememiş dedi. Onu en kısa sürede mutlaka kes ve annenin borcunu öde" dedi. "Hem kesmezsen senin işlerin de zora girerek, ters gider" dedi. Ben de tamam dedim. Bunlardan sonra içime bir ilham gelerek, onun bir dilenci değil, gerçekte Hızır (a.s)'ın tam kendisi olduğu gerçeği içime doğuverdi birden bire. Utancımdan oracıkta yüzüne bakamaz oldum, o mübarek zãtın. Sonra yanıma iyice yaklaştı. Allah (cc), şahidimdirki üzerinden öyle güzel kokular yayılıyorduki anlatmak mümkün değil. Misk-i anber kokusu dedikleri koku o olsa gerek. "Gel sana bir dûa okuyayım" dedi ve elinin birisiyle asasını tuttu, asasını tutan elinin üzerine de benim elimi koymamı istedi. Diger elini de başımın alın hizasına koyup dudaklarıyla ve sessizce dûa etti. Dûa ederken o mübarek zât tirtir titriyordu. Sanki ya karşısında Hz. Muhammed (sav)'i, ya Cebrail (as)'ı ya da ayan beyan Allah (cc)'ü, görüyordu belliki. O derece kendinden geçmiştiki, haya ve korku içindeki halini anlatamam. O anda ben de kendimden geçmiş haldeydim. Kendim belki oradaydım ama ruhumu sanki göğe yükselmiş gibi hissediyordum. Duası bitince;
-"bana müsade et, yolcu yolunda gerek gitmeliyim" dedi.

Ben halen uyuşuk bir vaziyette kaza geçirmiş bir insan gibi şuurumu yerine getirmeye çalışırken, o mübarek zãt dışarı çıktı. Ben hemen kendime gelip dışarıya fırladım. Dışarda da yandaki komşu esnaflar ayaküstü muhabbet ediyorlardı. Sağa sola segirtip kimseye çaktırmadan o mübarek zâtı aramaya koyuldum. Komşular bana, "ne oldu Cevdet hayırdır bu ne vaziyet, ne bu telaş diye soruyorlardı?" Ben de onların görüp görmediğini anlamak için az önce yanımdan bir dilenci adam çıktı da nereye gitti ona bakıyorum dedim. Hepsi de dükkanın hemen yanında oldukları halde hiçbir kimse öyle bir kimse görmedik dediler. Hemen oracıkta ve o dakikada sır oluverdi.

O günden sonra Allah'ın hikmeti ve Hızır (as)'ın kerametiyle bende ruhani ve manevi derecede bazı değişmeler oldu. Daha çok Allah'ı zikreder oldum. Evde, çarşıda, insanların arasında yani her nefes... Şeytan ve nefsim ruhumu giderek terketti. Çok şükür Rabb'ime bu iki büyük düşmandan kurtuldum. İnşallah son nefesime kadar da bu iki düşman benden uzak olurlar. Rabb'im herkesi kurtarsın İnşallah. Amin...

Bunu hep yıllardır içimde bir sır olarak sakladım. Son üç ay içinde önce Hızır (a.s)'ı geçen hafta da Hz. Fatıma (a.s) validemizi rüyamda gördüm.

Rabbim şahidimdirki hayatımda çok farklı gelişmeler yaşıyorum. Hayatım çok farklı bir boyut kazanıyor günden güne... Allah hepimizi Hakk yolundan ayırmasın İnşallah. Amin.

*2.) Hızır (as) ile yüzyüze görüşmemden tam 22 sene sonra, kısa bir rüya halinde gene o mübarek nurlu yüzünü görmek nasip oldu bana. Ama rüya öncesi çok dua etmiştim. Allah'ım ne olur o mübarek zatın yüzünü bir kere daha görmek, ellerinden öpmek nasip eyle diye. Çok şükür bu sefer de rüyamda gördüm. Ama Hızır (as)'ın suratı asıktı. Belliki onunla yüzyüze ilk görüştüğümden bu yana geçen zaman içinde cahillikle yani cocukluk yaşta ve tabii gençliğin etkisiyle yeterince verdiği öğüde sadık kalamadım ondan olsa gerek. İşte bu rüyadan sonra tamamen kendimi dünyevi arzu ve heveslerden arındırıp, soyutladım. Rüya şöyleydi yüzyüze görüştüğüm haldeki gibi ne güleryüzlü ne de suratı asıktı. Tek farkı rüyamda biraz kızgındı bana. Onu kızgın görünce uzakta durdum bir müddet, sonra beni yanına çagırdı.
-"Elimi öpmek istemiyor muydun? Öyleyse ne diye uzaktan bakıp duruyorsun bana"... dedi ve elini uzattı ve ben elini öptüm. Elini öper öpmez aniden uyandım. Ama neden kızgın olduğunu tam anlayabilmiş değilim. Doğrusunu Allah (cc) bilir.

*3.) Üç ay sonra bir Cuma sabahı Hz. Fatıma (as) validemizi gördüm.

Hz. Fatıma (as), validemiz Hz. Alî'ye öyle ısrarcı ve yalvar yakar bir haldeydiki; Hz. Alî (ra-as)' a şöyle diyordu... -"Ne olur bu garibi de alsana yanına" diyordu beni işaret ederek... Tam üç kez böyle tekrarladı ve ben saatin alarmıyla birlikte uyandım.

İnşallah hem yanına alır hem de Rabb'im hem Hz. Alî ilminin hem de Hızır (a.s)'daki sırlı ve kerametli ilimlerin kapılarını sonuna kadar açmayı nasip eyler.

*4.) Hz. Fatıma (as) validemizden üç ay sonra Perşembe günü ise, Hüseyin Gazi'nin oğlu ve peygamber torunu olduğunu öğrendiğim Battalgazi'yi rüyamda gördüm. Kendimi ansızın bir kapının önünde buluyorum. Bu kapıdan içeri girdiğimde burası bildiğimiz bir dergah gibi mekandı. Karşımda neredeyse yarım metre yükseklikte bir divanın üzerinde oturmuş, dûa okur vaziyette ve gözleri kapalı bir şeklide Battal Gazi'yi gördüm. Ben ona doğru ilerlerken o da bana sağ elini uzatıyordu ve ben elini öpuyordum. Elini öper öpmez hemen geri çıkıyorum. Ne hikmettir ki ben sanki oranın düzenini daha önceden çok iyi biliyormuşum gibi, odayı terkederken yüzüm ona dönük vaziyette, arka arkaya geri adımlarla odadan ayrılıyorum. Çok kısacık bir rüyaydı bu. Elini öptürmekle bu acize himmet mi eyledi acep. Doğrusunu bilen yalnız Allah (cc)'tür...

*5.) Günlerden Salı günü. Bir hafta sonra ikinci kez gene Hüseyin Gazi'nin oğlu ve peygamber torunu Battalgazi'yi rüyamda gördüm. Bu kez rüyamın mekanı mubarek türbegahıydı. Dışarda kalabalık ziyaretçiler oluyor. Ziyaretçiler aralarında konuşurken duyuyorum.

-"İşte burası Seyit Battal Gazi'nin şehit düştüğü kabri şerifi diyorlar." Ben kapıdan içeri Besmele çekerek adım atıyorum. Taki kabri şerifinin yanına dek dizimin üzerinde emekleyerek varıyorum. Ama kabri şerifinin üzerindeki örtüleri dağınık ve bozuk bir halde gördüğüm için örtüleri ellerimle düzeltmeye calışıyorum. O esnada ansızın uyanıyorum. Allah (cc), bu rüyamı da öncekileri de hayırlara vesile eylesin İnşallah. Amin.

Cevdet Akburu

İLİM YUVASI / OCAĞI

HAYATIMA YÖNVEVEREN VE IŞIK TUTAN HADİSELER

Allah'a hakkıyla kulluk etmek; ölmeden ölmek, nefsini yenmektir!..